The
Declaration of Arbroath 1320
Letter
of Barons of Scotland to Pope John XXII
___
In
the original Latin text
___
Sanctissimo
Patri in Christo ac Domino, domino Johanni, diuina
prouidiencia Sacrosancte Romane et Vniuersalis Ecclesie
Summo Pontifici, Filii Sui Humiles et deuoti Duncanus
Comes de Fyf, Thomas Ranulphi Comes Morauie Dominus
Mannie et Vallis Anandie, Patricius de Dumbar Comes
Marchie, Malisius Comes de Stratheryne, Malcolmus
Comes de Leuenax, Willelmus Comes de Ross, Magnus
Comes Cathanie et Orkadie et Willelmus Comes Suthirlandie;
Walterus Senescallus Scocie, Willelmus de Soules Buttelarius
Scocie, Jacobus Dominus de Duglas, Rogerus de Moubray,
Dauid Dominus de Brechyn, Dauid de Graham, Ingeramus
de Vmfrauille, Johannes de Menetethe Custos Comitatus
de Menetethe, Alexander Fraser, Gilbertus de Haya
Constabularius Scocie, Robertus de Keth Marescallus
Scocie, Henricus de Sancto Claro, Johannes de Graham,
Dauid de Lindesay, Willelmus Olifaunt, Patricius de
Graham, Johannes de Fentoun, Willelmus de Abirnithy,
Dauid de Wemys, Willelmus de Montefixo, Fergusius
de Ardrossane, Eustachius de Maxwell, Willelmus de
Ramesay, Willelmus de Montealto, Alanus de Morauia,
Douenaldus Cambell, Johannes Cambrun, Reginaldus le
chen, Alexander de Setoun, Andreas de Lescelyne, et
Alexander de Stratoun, Ceterique Barones et Liberetenenetes
ac tota Communitas Regni Scocie, omnimodam Reuerenciam
filialem cum deuotis Pedum osculis beatorum.
Scimus, Sanctissime Pater et Domine, et ex antiquorum
gestis et libris Colligimus quod inter Ceteras naciones
egregias nostra scilicet Scottorum nacio multis preconijs
fuerit insignita, que de Maiori Schithia per Mare
tirenium et Columpnas Herculis transiens et in Hispania
inter ferocissimas gentes per multa temporum curricula
Residens a nullis quantumcumque barbaricis poterat
allicubi gentibus subiugari. Indeque veniens post
mille et ducentos annos a transitu populi israelitici
per mare rubrum sibi sedes in Occidente quas nunc
optinet, expulsis primo Britonibus et Pictis omnino
deletis, licet per Norwagienses, Dacos et Anglicos
sepius inpugnata fuerit, multis cum victorijs et Laboribus
quamplurimis adquisuit, ipsaque ab omni seruitute
liberas, vt Priscorum testantur Historie, semper tenuit.
In quorum Regno Centum et Tredescim Reges de ipsorum
Regali prosapia, nullo alienigena interueniente, Regnauerunt.
Quorum Nobilitates et Merita, licet ex aliis non clarerent,
satis patenter effulgent ex eo quod Rex Regum et dominancium
dominus Jhesus Christus post passionem suam et Resurreccionem
ipsos in vltimis terre finibus constitutos quasi primos
ad suam fidem sanctissimam conuocauit. Nec eos per
quemlibet in dicta fide confirmari voluit set per
suum primum apostolum vocacione quamuis ordine secundum
vel tercium, sanctum Andream mitissimum beati Petri
Germanum, quem semper ipsis preesse voluit vt Patronum.
Hec autem Sanctissimi Patres et Predecessores vestri
sollicita mente pensantes ipsum Regnum et populum
vt beati Petri germani peculium multis fauoribus et
priuilegijs quamplurimis Munierunt, Ita quippe quod
gens nostra sub ipsorum proteccione hactenus libera
deguit et quieta donec ille Princeps Magnificus Rex
Anglorum Edwardus, pater istius qui nunc est, Regnum
nostrum acephalum populumque nullius mali aut doli
nec bellis aut insultibus tunc assuetum sub amici
et confederati specie inimicabiliter infestauit. Cuius
iniurias, Cedes, violencias, predaciones, incendia,
prelatorum incarceraciones, Monasteriorum combustiones,
Religiosorum spoliaciones et occisiones alia quoque
enormia et innumera que in dicto populo exercuit,
nulli parcens etati aut sexui, Religioni aut ordini,
nullus scriberet nec ad plenum intelligeret nisi quem
experiencia informaret.
A quibus Malis innumeris, ipso Juuante qui post uulnera
medetur et sanat, liberati sumus per strenuissimum
Principem, Regem et Dominum nostrum, Dominum Robertum,
qui pro populo et hereditate suis de manibus Inimicorum
liberandis quasi alter Machabeus aut Josue labores
et tedia, inedias et pericula, leto sustinuit animo.
Quem eciam diuina disposicio et iuxta leges et Consuetudines
nostra, quas vsque ad mortem sustinere volumus, Juris
successio et debitus nostrorum omnium Consensus et
Assensus nostrum fecerunt Principem atque Regem, cui
tanquam illi per quem salus in populo nostro facta
est pro nostra libertate tuenda tam Jure quam meritis
tenemur et volumus in omnibus adherere.
Quem si ab inceptis desisteret, regi Anglorum aut
Anglicis nos aut Regnum nostrum volens subicere, tanquam
inimicum nostrum et sui nostrique Juris subuersorem
statim expellere niteremur et alium Regem nostrum
qui ad defensionem nostram sufficeret faceremus. Quia
quamdiu Centum ex nobis viui remanserint, nuncquam
Anglorum dominio aliquatenus volumus subiugari. Non
enim propter gloriam, diuicias aut honores pugnamus
set propter libertatem solummodo quam Nemo bonus nisi
simul cum vita amittit. Hinc est, Reuerende Pater
et Domine,
Quod sanctitatem vestram omni precum instancia genuflexis
cordibus exoramus quatinus sincero corde Menteque
pia recensentes quod apud eum cuius vices in terris
geritis cum non sit Pondus nec distinccio Judei et
greci, Scoti aut Anglici, tribulaciones et angustias
nobis et Ecclesie dei illatas ab Anglicis paternis
occulis intuentes, Regem Anglorum, cui sufficere debet
quod possidet cum olim Anglia septem aut pluribus
solebat sufficere Regibus, Monere et exhortari dignemini
vt nos scotos, in exili degentes Scocia vltra quam
habitacia non est nichilque nisi nostrum Cupientes,
in pace dimittat. Cui pro nostra procuranda quiete
quicquid possumus, ad statum nostrum Respectu habito,
facere volumus cum effectu.
Vestra enim interest, sancte Pater, hoc facere qui
paganorum feritatem, Christianorum culpis exigentibus,
in Christianos seuientem aspicitis et Christianorum
terminos arctari indies, quantumque vestre sanctitatis
memorie derogat si (quod absit) Ecclesia in aliqua
sui parte vestris temporibus patiatur eclipsim aut
Scandalum, vos videritis. Excitet igitur Christianos
Principes qui non causam vt causam ponentes se fingunt
in subsidium terre sancte propter guerras quas habent
cum proximis ire non posse. Cuius inpedimenti Causa
est verior quod in Minoribus proximis debellandis
vtilitas proprior et resistencia debilior estimantur.
Set quam leto corde dictus dominus Rex noster et Nos
si Rex Anglorum nos is pace dimitteret illus iremus
qui nichil ignorat satis novit. Quod Christi vicario
totique Christianitati ostendimus et testamur.
Quibus si sanctitas vestra Anglorum relatibus nimis
credula fidem sinceram non adhibeat aut ipsis in nostram
confusionem fauere non desinat, corporum excidia,
animarum exicia, et cetera que sequentur incomoda
que ipsi in nobis et Nos in ipsis fecerimus vobis
ab altissimo credimus inputanda.
Ex quo sumus et erimus in hiis que tenemur tanquam
obediencie filii vobis tanquam ipsius vicario parati
in omnibus complacere, ipsique tanquam Summo Regi
et Judici causam nostram tuendam committimus, Cogitatium
nostrum Jactantes in ipso sperantesque firmiter quod
in nobis virtutem faciet et ad nichilum rediget hostes
nostros.
Sanctitatem ac sanitatem vestram conseruet altissimus
Ecclesie sue sancte per tempora diuturna.
Datum apud Monasterium de Abirbrothoc in Scocis Sexto
die mensis Aprilis Anno gracie Millesimo Trescentesimo
vicesimo Anno vero Regni Regis nostri supradicti Quinto
decimo.
Endorsed: Littere directe ad dominum Supremum Pontificem
per communitatem Scocie.
___
Names inscribed on some of the seal tags: Alexander
de Lambertoun, Edwardus de Keth, Johannes de Inchmertyn,
Thomas de Meiners, Johannes Duraunt, Thomas de Morham
(and one illegible).
|